ΑΣΤΕΓΟΣ
Ούτε
παράθυρο στον κόσμο
ούτε
πόρτα να βγάζει στην αυλή.
Ένα
κεραμίδι μόνο ονειρεύεται.
Και
βρέχει.
ΠΡΟΣΑΝΑΜΜΑ
Θα γίνεις που θα γίνεις
στάχτη.
Τουλάχιστον ας καείς.
ΣΤΟ
ΚΑΤΩ ΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ
Στο
τέλος
φθάνεις
φτωχός και άδειος.
Πάλι
δεν είπες τίποτα
κάποια
φωνή σου λέει.
Θολό
νερό και στάσιμο το έργο σου
ποιος
πίνει; Πέτρες καλύτερα
να
ρίχνεις στις πλατείες.
Χίλια
κομμάτια φως να γίνεται η βιτρίνα.
Τι
ποίημα!
Στο
περιβόλι τη Βουλής μια mercedes
να λαμπαδιάζει.
Τι
θέαμα!
Σε
μια σπασμένη τηλεόραση
να
τρώει ο γάιδαρος σανό.
Τι
έργο!
Στο
κάτω κάτω της γραφής
τελειώνει
το ζεστό μελάνι.
Κι
η καλοσύνη των γραμμών θα δώσει λόγο.
Άλλοτε
τα ποιήματα τα έγραφαν με αίμα.